Karanlıkta Kaybolmak

Ağlıyorsun şimdi, karanlık bir odada.
Göz yaşından başka hiç kimse yok yanında,
Başını öne eğmişsin, sallanıyorsun,
Durmadan, yalnızlığın mor salıncağında..

Her geçen saniye, küsüyorsun hayata,
Korkuların yanına geliyor adeta,
Çürümüş meyveler sunuyor sana sonkez
Titreyerek, ölümün soğuk sofrasında.

Üzülüyorsun geçmişe, yaptıklarına
Herşey anlamsız artık ağlamak ne fayda?
Bu renksiz kabusu bitirmek için durma!
Sal kendini, mezarlığın loş toprağına...

-Onur Yuruk