Bir dut düştü yere, çürümüş dallarımdan
Ağlayarak düştü, hali binbir perişan
Kurtaranı yoktu, hayatın kanunu bu
Bir dut olsa bile, ölüm onun da sonu
Yoktu bir anlamı, çürük dalda durmanın
Sessizce bekleyip, yavaş yavaş kokmanın
Düşmemekten başka, varmıydı ki çaresi?
Biliyordu o da, hoştu ölümün sesi...
Şimdi o dut benim, çürük dal ise dünya
Yaşamak anlamsız, kalmamışken haya
Tek kurtuluş yolu, atlamaktır bu daldan
Hayat zincirini, koparmaktır bu yoldan...
-Onur Yuruk
0 件のコメント:
コメントを投稿