Ey Gönül

Ey Gönül!
Neden üzgünsün?
Acı çekmen niye?
İstediğin ağaçlar sulanmadı mı bu diyarda?
İstediğin yıldızlar kaymadı mı senin için gökyüzünde halka halka..
Bir kez olsun gülmedin, neden?
Acı çekmen niye...
Rahatla biraz rahatla gönül sularında.
Selam gönder gönlündeki şairlere, yazarlara.

Seni dinliyorum Ey Gönül!
Seninleyim her an!
Seni dinliyorum.

İkimizde biriz seninle...
Sen bensin bende senim her yerde.
Yapayalnızız kendi benliğimizde, benliğimizce.

Peki bitecek mi biliyor musun bu hüzün?
Sona erecek mi bir gün bu üzgün yüzün?

Kurtarıcı mı bekliyorsun yoksa!
Kimi bekliyorsun?
Nerede bekliyorsun?
İkimiz tek bir bedeniz, tekiz, biriz.
Beklediğin kurtarıcı biz olabilir mi?
Ben olabilir mi?

Rahatla gönül!
O kurtarıcı zaten kurtardı bizi...
Beni kurtardı.
Tekliğimi kurtardı.
O öyle bir kurtarıcı ki,
Ben yokken o vardı.

Hala bir kurtarıcı mı bekliyorsun?
Hayır, beklemiyorsun.
Dinle o zaman beni lütfen 'BEN'im.
Kapat sessizliğini bir kutuya
At onu yorgun geçen rüyalarına.
Sessizce at, sessizce.
Sonra tekrar dön baharına.
Çiçek açtır o solgun yapraklı ağaçlarına.
Su dök acı çeken mezarlığındaki sessiz topraklara...

Üzülme Ey Gönül!
Gül Ey Gönül!
Sevin Ey Gönül!
Sevdir Ey Gönül!
Sev Ey Gönül!

- Onur Yuruk