Bi' tane..

"Bi' tane abim var benim, o gidince kimse kalmıyor sanki herkes gitmiş gibi oluyor." dediğini öğrendiğimde cız etti yüreğim, üzüldüm. Haklıydı, gitmiştim. Tüm aile de benzer şeyler derdi zaten "sen gidince her yer sessiz", "sen evin gülüsün" diye.
Sesim çok çıkar, bilirim. Ama mutluysam ve enerjim tüm ailemdeki kişilere geçiyorsa bu aldığım o tarifsiz sevgiden dolayıdır. Ailem dışında karamsar, sessiz, asık suratlıyım çünkü. Neden olmayacak mışım ki? Tabi olurum. Hiç susuz yaşayabilir mi bir ağaç, hiç güneşsiz yaşabilir mi? Asla! İşte ben de böyleyim.  Ailem olmadan, nerede ve ne şekilde olursam olayım, susuz-güneşsiz bir ağacım: Yüzü sararıp solan, içten içe kuruyarak ölen..
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Öylesine Bir Umut Ki: Çok Güçlüyüm Çok! Çünkü Allah(ﷻ) Benimle!

Gör bakalım nasıl diriliniyormuş, nasıl hayat buluyormuş tekrar bedenim!
Açtım göğsümü ve dimdik ayaktayım.
İşte bir kez daha ruhum bedenimde, ayaktayım!
Geç değil hiçbir şey için çünkü hala daha çok gencim.
Bedenim olmuş olsa da 90, ben hala ergenim.
Ölüp dirilmek için gelmişim, yırtmak için kara geceleri!
Kalkıp haykırmak için gelmişim, aydınlatmak için geleceği!
Şimdi daha öncesinde hiç olmadığım kadarım
Ümidimin arkasında hayallerden bir dünyayım!
Gerçek sandığınız yalanlar bir gün silinip gidecek,
Hayal sandığınız gerçeklerim gerçekleklerinize sahiplik edecek.
Bir çok kez pes ettim, yıldım her ömr-ü hayatımda
Fakat dedim ya gelmişim, her seferinde dirilip yaşamaya.
Yılmadım dirilmekten her seferinde en güçlü benim,
Her ölüşümde dirilip en çok öğrenen benim.
Ben Onur, Çin'de Zerui, Japonya'da Hideki'yim.
Tüm varlığımla ancak O'na hizmet için dirilip durmakta olan benim.
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Ölmek İstiyorum.

Ölmek istiyorum.
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

O Duygu

Öyle güzel bir duygu biliyorum ki yıllardır anlatmak için uğraştığım:
Eskiyle süslenmiş, birkaç notaya eşlik eden, gerçekle hayal arası,
Bazen bulutun beyazı, bazen de gecenin karanlığı,
Ne acı ne de tatlı.
Hiçbir şeyi olmayıp da herbir şeyi olan bir duygu.
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Gecenin ikisi ama çok anlayan yok beni
Ve yazabileceğim tek seni gördüm listemde.
O kadar çok yanıyor ki yüreğim, o kadar çok üzgünüm ki,
Ama dayanmak mecburiyetimdeyim.
Bu yüzden Onur olmadım mı ben zaten?
Böyle açmışım gözlerimi dünyaya ve ben olmuşum.
Ne zaman dipsiz kuyu misali bir "ah"ın içine düşsem,
Kaldırır başımı, yıldızlara dikerim gözlerimi.
Gecenin o sisli gecesinde, buz tutar kirpiklerim
Ve dalar giderim kendi içimdeki yalnız hiçliğime.
Çıkmak için çabalasam da tırnaklarım
Birer birer kopuverir kanayarak kuyunun dibinde.
Gözlerim kum dolar, düşüveririm her seferinde, öylece.
Yanımda olan bir şiirlerim vardır:
O sımsıkı saklayıp isteyen gönüle haykırdığım.
Yılmam ama, bırakmam uğrunda bu kadar kararlı olduğum aşkımı,
Çabalarım yine, yine ve derhal yine.
İşte dedim ya, bu yüzden ben, ben olmuşum.
Sisli gecenin dipsiz kuyusunda,
Yıldızları uğrunda çıkmaya çabalayan,
Gözleri kumlu tırnakları kan dolu Onur.
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

İnsanlardan korkum var
O yüzden onlarla iletişime geçemiyorum
Sonrasında hep aynı şey olacak diye
O kadar çok kırıyor ki beni
Bu kadar acıya dayanmam mümkün değil
Nitekim her seferinde dayanmış buluyorum kendimi
Bu yüzden yıllar oldu onlardan uzaklaşalı
Onlarsa sadece kendini beğenmiş, kafayı yemiş zannettiler
Onların hakikaten de hiçbir şeyden haberi yoktu
Ancak kendi benliklerine aşıktılar
Kendilerinden başkaları için hiçbir şey eksiltmiyorlardı
Olan yine bizimkine oluyor
Bizimki ağlıyor bizimki sızlanıyor
Sonra diyorlarki müntehirlerin sayısında büyük bir artış var
Sevginin elçilerinin en büyük âyinidir intihar
Ait olmadıklara yerden ait oldukları yere doğru bir kanatlanmadır
Çünkü onların her acıya katlanabilir yürekleri sonsuzluğu hak etmektedir ki
Sonsuzluk biricik aşkıyla tanışabilsin
Arkasından her çiçek bırakan kendi yüreğine dikmekte onları
Kendi kuruyup da ölmüş çürük yüreklerine
Bir nevi hakaret ediyorlar halbuki çiçek diktikleri doğanın ta kendisi
Onların ölümünden doğan bir gerçeğin, büyük bir serenatın ta kendisi.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Beklenti içine girip sonucu itibâriyle üzülmek göründüğü gibi üzücü bir mesele değildir. Aksine seni duygusal olarak haddinden fazla güçlendirir ve sen çoğunun sahip olmadığı gözlerlar bakar olursun insanlara.
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Hayat insana çok şey öğretiyor: Yüzüne gülüp sırtından vuran mı ararsın, işi bitince kullanılmış bir mendil gibi atan mı... 

Her şeyin fânî olduğu bu dünyadan bâkî olana geçtiğimizde aramızda geçen her şeyden haber verileceksiniz.  

Bir de öyleleri var ki tanımasa bile senin yanında olup desteklemeye, en azından kalbi kırılmasın diye aksiyon almamaya devam eder. Teşekkürler her şey için, çünkü siz de pek güzel şey öğrettiniz.

Bu durumdan ötürü üzülüyor muyum sanırsın? Ben hiç sanmam çünkü zaten en başından beri Shinda Sekai Sensen'de (死んだ世界戦線) yaşadığımın bilincindeyim. Neyse öğrenecek çok şey var; acı çekip ölmesek bile.

💐 

İşte böyle, o acının içinde böylece kıvranmak benim sanatım..
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Öyle güzel bir duygu biliyorum ki yıllardır anlatmak için çalıştığım: Eskiyle süslenmiş, birkaç notaya eşlik eden, gerçekle hayal arası, bazen bulutun beyazıyla bazen de gecenin karanlığıyla beslenen, ne acı ne tatlı, hiçbir şeyi olmayıp da herbir şeye sahip olan bir duygu.
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Ve birgün ay ile beraberken sisli gecede

Yolumu aydınlatan umutlarımla beraber

Aydınlığa varacağım çünkü,

Karanlıktaki karanlıktır aydınlık.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Al ve yüzümü yere çal,

Parçalanarak yok olsun.

Tıpkı bir cam gibi

Paramparça olsun.

Sonra yüzümü ete çal.

Yüzüme kan olsun.

Çizilsin her bir zerresi,

Benzeri görülmemiş olsun.

Varlığıma verdiğin saati,

Ver tohuma ağaç olsun.

Bana tükettirdiğin nefesi

Ver havaya hayat olsun.

Şu ana kadar verdiğini de öyle bir al ki

Vermek fiili utancından kahrolsun

En çok da böyle bir nefs

Böyle bir şevkate karşı

Nasıl ikna olamadı

Ver en büyük rezilliği

İbreti alem olsun.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Ben uzağım, yakın bana ulaşamaz.
Yakın yakınlaşsa bile yaklaşamaz.
Yaklaşamasa da yakın uzaktan uzağa,
Bensiz yakınlıktan uzaklaşamaz.

Ben körüm, göz beni bulamaz.
Göz görse bile beni tanımlayamaz.
Görüp koyduktan sonra göz gözden ırağa beni,
Kalp gözüyle gördükten sonra kalp kör olamaz.

Uzak uzağa uzak,
Yakın yakına yakınken,
Ben bana böylece bensizim.
Açıkcası ben yalnızca Sensizim:
Rabbim..
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Seni ararken yoldan saptım,
Sana yalvarırken günaha battım.
Senden istedikçe daha çok saptım,
Sana bağlandıkça senden uzaklaştım.

Güldür dedim daha çok ağlattın,
Kurtar dedim hapse attın.
Ateşten kaçtıkça ateşte yaktın,
Kapına köleyken kovup attın.

Çünkü; sen aşktın.

İstemedin başkasıyla olmamı,
Senden kaçıp ona varmamı,
Seni unutup ona yanmamı,
Ona susayıp ona kanmamı.

Çünkü sen Rabb'tın.

Göremem geleceği sensin yaratıcı,
Bilmem senden başka eğer varsa var olanı,
Ne konuşabilirim aklımı ne de varlığımı,
Ne de becerebilirim bir kul gibi yalvarıp yakarmayı.

Çünkü ben insandım.

Düşünmeseydim bileklerimi kesmeyi sana nasıl gelecektim?
Öldürmeseydim tüm güzellikleri seni nasıl görecektim?
Kokmasaydım vurulup atılmış bir leş gibi seni nasıl sezecektim?
Çıkmasaydım düşmek için, kendimden düşüp sana çıkmayı nasıl öğrenecektim?

Çünkü sen hakikattin.

Ölmek, ben sadece ölmeyi,
Sadece seni görmeyi,
Sadece istedim
Seni görmek için öylece
Öylece ölüp gitmeyi.

Ben öylece ölmeyi,
İstedim..




ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Eriyorum, öylece eriyorum işte.
Ya ne yapacaktım?
Direnecek miydim?
Karşı mı gelecektim?
Yapmadım mı, direnmedim mi?
Her düştüğümde kalkmadım mı?
Ya ne oldu?
Daha çok yıkıldım.
Her seferinde daha çok eridim.
İçim yanıyor.
Neden peki?
Öylece o rüya gerçek olsa bile gerçekten,
Gerçek değil derdim yine gerçekten.
Yatağımın köşesinde çökmüş otururken
Sesimi duyan var mıydı?
Nereye konuşacaktım,
Ne diyip soracaktım.
Ben sadece, sadece gitmek istemiştim.
Her şey unutmak için, KAÇMAK için!
Yoksa esiri olacaktım o diken dillerin, korkunç gözlerin.
Ah dur!
Olacaktım mı?
Oldum!
Bu kadar kaçmak isterken
Kaçamayıp kayboldum.
Önemsizmiş.
Hayal ettiğim her şey çöpmüş meğer.
Artık hayal yok.
Ve ey güzel rüyam, seni unutacağım.
Halbuki ne kadar mutluydum o arka başkonda,
Öylece bakarken karanlık ormana,
Ne bir insan ne bir ses
Hiçbir şey olmasa da.
Elveda.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿