Selâm olsun...

2017年5月4日星期四

Selâm olsun...

Alnımı büyük bir heyecanla yere koyup gözlerimi kapatarak O'nun huzûrunda O'nun için yere kapandığım ândan îtibâren başladı hikâyem. Buraya gelip ciğerlerimi yaktığında o oksijen, dünyâdaki varlığım vukû buluverdi ve hemen sonralarında ise işittiklerim bana bu uzun yolculuğumun öncesindeyken yaşadıklarımı, var oluş hikâyemi hattırlatıverdi: "Allahû ekber, Allahû ekber, Lâ ilâhe illâllah." Ben bu sözlerle var oldum ve yine bu sözler eşliğinde var olduğuma uğurlandım: Toprağa... "Esselâtu vesselâ..." Bekliyorum, benimle berâber nice yatanlarla birlikte. O azîz ve şanlı, ebedî ve özel olan o güne selâmım var. Ben o günde, çıkartıldığı zaman tek tek saç tellerim topraktan, birleştirildiği ve tekrâr oynadığı zamân parmaklarım ve var olmanın verdiği aşk ile tekrâr "ben varım, ben varım" diye atmaya başladığında kalbim, tam anlamıyla var olmuş olacağım... İlk kez ettiğim o secdem, ilk kez ciğerlerimi yakan o oksijen, ilk kez kalbimin durdurulduğu o ân ve tekrâr canlandırıldığında o toprak -sanki ilk kez şekillendirilip rûha bürünüyormuş gibi hem de-: Selâm olsun! En çokta bunca şeyi bana kayda değdirilebilir bir "şey"miş gibi bir değere tâbî tutup yaşatan O AZÎM'e, BÂKÎ'ye, RAHMAN'a ve RAHÎM'e hamd-ü senâlar olsun, selâm olsun.

-Onur

onuryuruk.blogspot.com.tr

#咖兰菲尔

#Karanfil