Ben uzağım, yakın bana ulaşamaz.
Yakın yakınlaşsa bile yaklaşamaz.
Yaklaşamasa da yakın uzaktan uzağa,
Bensiz yakınlıktan uzaklaşamaz.

Ben körüm, göz beni bulamaz.
Göz görse bile beni tanımlayamaz.
Görüp koyduktan sonra göz gözden ırağa beni,
Kalp gözüyle gördükten sonra kalp kör olamaz.

Uzak uzağa uzak,
Yakın yakına yakınken,
Ben bana böylece bensizim.
Açıkcası ben yalnızca Sensizim:
Rabbim..
ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Seni ararken yoldan saptım,
Sana yalvarırken günaha battım.
Senden istedikçe daha çok saptım,
Sana bağlandıkça senden uzaklaştım.

Güldür dedim daha çok ağlattın,
Kurtar dedim hapse attın.
Ateşten kaçtıkça ateşte yaktın,
Kapına köleyken kovup attın.

Çünkü; sen aşktın.

İstemedin başkasıyla olmamı,
Senden kaçıp ona varmamı,
Seni unutup ona yanmamı,
Ona susayıp ona kanmamı.

Çünkü sen Rabb'tın.

Göremem geleceği sensin yaratıcı,
Bilmem senden başka eğer varsa var olanı,
Ne konuşabilirim aklımı ne de varlığımı,
Ne de becerebilirim bir kul gibi yalvarıp yakarmayı.

Çünkü ben insandım.

Düşünmeseydim bileklerimi kesmeyi sana nasıl gelecektim?
Öldürmeseydim tüm güzellikleri seni nasıl görecektim?
Kokmasaydım vurulup atılmış bir leş gibi seni nasıl sezecektim?
Çıkmasaydım düşmek için, kendimden düşüp sana çıkmayı nasıl öğrenecektim?

Çünkü sen hakikattin.

Ölmek, ben sadece ölmeyi,
Sadece seni görmeyi,
Sadece istedim
Seni görmek için öylece
Öylece ölüp gitmeyi.

Ben öylece ölmeyi,
İstedim..




ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Eriyorum, öylece eriyorum işte.
Ya ne yapacaktım?
Direnecek miydim?
Karşı mı gelecektim?
Yapmadım mı, direnmedim mi?
Her düştüğümde kalkmadım mı?
Ya ne oldu?
Daha çok yıkıldım.
Her seferinde daha çok eridim.
İçim yanıyor.
Neden peki?
Öylece o rüya gerçek olsa bile gerçekten,
Gerçek değil derdim yine gerçekten.
Yatağımın köşesinde çökmüş otururken
Sesimi duyan var mıydı?
Nereye konuşacaktım,
Ne diyip soracaktım.
Ben sadece, sadece gitmek istemiştim.
Her şey unutmak için, KAÇMAK için!
Yoksa esiri olacaktım o diken dillerin, korkunç gözlerin.
Ah dur!
Olacaktım mı?
Oldum!
Bu kadar kaçmak isterken
Kaçamayıp kayboldum.
Önemsizmiş.
Hayal ettiğim her şey çöpmüş meğer.
Artık hayal yok.
Ve ey güzel rüyam, seni unutacağım.
Halbuki ne kadar mutluydum o arka başkonda,
Öylece bakarken karanlık ormana,
Ne bir insan ne bir ses
Hiçbir şey olmasa da.
Elveda.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿