Gökyüzüne bir nutuk var!

Uçurumdan Uçuş Bilmiyorum kaçıncı kez çıktım bu uçurumun tepesine, Ve kaç kere saldım denize dalar gibi kendimi bu gökyüzüne. Her seferinde çamurdan bu kırık yerler benimdi, Ve her seferinde parçalanan ruhumdan başkası değildi. Bana o gözlerinle bana benzer bakıp duruyorsun? Yoksa sende kesilmiş bu kanatlarımı mı arıyorsun? Baksana sırtıma, bir kanat görebiliyor musun? Dökülen tüylerimi ellerimden ben bile kaybettim. Söylesene peki, sen ne zannettin? Bana verdiğin öğütlerin ne zaman bir kanat olur? Sarabilir mi beyaz kanatlarım gibi, beni ne zaman korur? Sadece ağzına bal sürülmüş konuşan bir çamursun. Senin için kolay, ne zaman benim gibi olursun? Her seferinde bu tepeye çıkışımın bir nedeni var. Yüzüm çoktan donmuş ellerim buz, başım kar. İnadına yaparmış gibi aralıksız ağlar bu mor bulutlar, Ve hep mevsim kışa çalan sonbahar, sonbahar... Pes etmek mi dedin, yok o benim fıtratımda! Ben aşığım gökyüzüne, yağmura, kara bulutlara. Olmasın kanadım ellerim veya ayaklarım? Her seferinde bir yolunu bulurum ve çıkarım! Karlardan, kanatlardan, morlardan umudum var.. Işıkları yok renkleri soğuk, solmuş çiçek gibiler açamazlar. Mor umutlar taşıyacak, yolunmuş sırtıma kanatlarımı Ve dolunay benim için de saçacak yıldızlarla ışıltılarını. Uçurumdaki bu şiirden gökyüzüne bir nutuk var Siyah olsada hayallerden çaldığım kırık kanatlarım var.

Onur Yürük #Karanfil #UçurumunTepesindekiSonŞiir #YaşamSenÇokAğırsın #SiyahOlsadaHayallerdenKanatlarımVar http://www.onuryuruk.blogspot.

Uzaklarda.. O ışık uzaklarda görebiliyorum. Hani sızar ya bulutların arasından güneş, işte tam da böyle.
Gözlerden uzak bir yer yalnızca kalpler var. Sanki kırmızı gibi renkleri, sanırım mora yakın.
Edebiyat gibi bir yer; şiir oluşturmuş sokaklar ağaçları yazı gibi. Sanatsal bir tablo gibi rengarenk.

Biliyorum seni biliyorum; rüyalarımda ki tat bu, beyazın tadı bu. Biliyorum seni .. 
onuryuruk.blogspot.com.tr
‪#‎Karanfil‬
Uçmak için bu uçurumdan kaç kere attım kendimi.. Öldüm dirilip çıkıp yeniden tepesine ve hala uçmaya çalışıyorum. Belki saçma gelecek ama, ben bir gün uçacağım.!

Olmayabilirdik ..

Böyle olmayabilirdik.

Bizimde çok güzel bir hayatımız olabilirdi, her gece ağlamak yerine ailemizle güzel vakit geçirebilirdik, eğlenebilirdik. Hayattan birazcıkta olsa zevk alabilirdik; olmadı, yapamadık.
Binlerce kez intihar etmek istedik: Düşüncelerimizde atmadığımız uçurum kalmadı bedenimizi.
Kader dedik sustuk.

Çok ağırmış bu kader.

Yaşamaktan başka hiç bir çaremiz yok.

Biliyorum ki cennet bizi bekliyor!

Bir gün bende gerçek bir gülüşe sahip olacağım...

Parça parça uçacağız özgürlüğe...

Üzgünüm evet.. 
Bu dünyada kirlenerek yok oluşumuza üzgünüm.
Ama unutmadığım bir şey var!
Beden ağırlık yapıyor..
Küllerimiz gibi parça parça uçacağız buradan..
Rüzgarla özgürlüğe koşacağız..
Gökte bulutlardan bir tahtta oturacağız..
Ölü olan bu bedenimiz dirilecek,
Ve biz işte o zaman yaşayacağız!

#Karanfil
http://www.onuryuruk.blogspot.com.tr/