Beyaz

Varız, her ne şekilde olursa olsun varız işte. 
İnsan, ağlayarak doğdu. Bembeyaz bir bahçeye siyah saçları ile doğdu. Habersizdi olacaklardan o yalnızca ağlıyordu; bence mutluluktandı. 
Büyüdü yaşadı acıyı tattı. Hep mutluluktan mı ağlayacaktı? Ağlamanın aslı acıdandı. Sürekli o beyaz bahçenin içinde mi kalacaktı? Hayır, çoktan başlamıştı beyaz çiçekler kırmızıya koşmaya. Kan kırmızı beyazdan dönme çiçekler.  

İnsan! Sayısızca ağladı kırmızı bahçede. Lanetler yağdıracak kadar bile gücü yoktu. Olsaydı beddua ordusu ile gelirdi. Gelemedi sustu ve ağladı. Bekliyordu. Neyi, neyi bekliyordu? Tekrar beyazın gelişini mi? Evet tamda buydu. İsteği oluş buldu. O bembeyaz saçlarla gömüldü. Evet simsiyah bir toprağa...    

Beyaz bir gün gelecek, sadece koşmam gerek. Ayaklarım olmasa bile bunu başarabilirim ne dağlar aştım ben ayaksız. Siyahıda aşabilirim.   
#Karanfil  
onuryuruk.blogspot.com.tr   

#Deneme #YazılarımÇığlıklarım #Beyaz #Siyah #Kırmızı #YolUzunDeğil #Koşacağım #YarışBenim