Yalnızlaştım

Yürüdüm bu yolda,
Yürüdüm ve uzaklaştım.
Bu siyah ve soğuk yolda,
Yürüdükçe yalnızlaştım.

Acılar geldi üstüme,
Geldikçe olgunlaştım.
Ben onlardan kaçtıkça,
Daha çok yakınlaştım.

Canım yandı sürekli,
Yandıkça berbatlaştım.
Kendimi bulmak isterken,
Kendimden uzaklaştım.

Varlığım geldi aklıma,
Geldikçe yakınlaştım.
Düşünce aleminde kayboldum,
Düşündükçe yalnızlaştım.


Onur Yuruk​
#Karanfil
#Ağlama
#GüzelGünlerElbetGelecek
#YalnızDeğilsinAllahVar

onuryuruk.blogspot.com.tr

Ayrılış

Yaşıyoruz.. 
Ne olursa olsun buna devam ediyoruz.

Elimde bir yaprak var henüz solmamış. Mutlaka solacak çünkü kopuşu taze dalından.. Sızlanıp duruyordu. Tenine yavaşça işliyordu ölüm.. Hangi ölüm? Hayattan ayrılış mı dalından ayrılış mı? Tam olarakta buydu derdi; sızlanıp duruşu..

Sarardı yavaştan. Bir nemlilik vardı üstüne o da sarıydı. Parça parça oldu ayrılırken. Hayatından mı dalından mı? Sızlanışından...

Anıları vardı sevdikleri vardı .. Ağzına takılan hüzün dolu ezgileri vardı. Terkedilişleri gözlerden düşüşleri vardı. Unutma beni deyişleri vardı! 

Ağladı ölürken bile. Son anıda olsa ağladı işte. Bu bozulmuş kırılmış dünyadan ayrılırken bile ağlanabiliyormuş demek ki. 

Sarılmıştı oysaki. İnancına umuduna hayallerine sarılmıştı. Ne yapacaktı? Elinden gidiyordu hepsi. Bir ölüm uğruna gidiyordu. 

Kabullendi ve ayrılış ayini başladı. Bir rüzgar esti aldı götürdü onu elimden.. Uçurdu sonsuzluğa Uçmağ'a .. Son bir dileği vardı kulağıma fısıldadı uçup gitmeden önce: Hatırlanmak.. Elbette hatırlanacaktı, ölüşü anılacaktı ama onun istediği bu değildi, tam olarak isteği ''Canlıymış gibi hatırlanmak'' ..

Mevsim ilkbahar olsa bile dökülen yapraklar mutlaka olacaktır. Bu yüzden ilkbaharda mutlu mutlu yürümeyin, dökülen yaprakların var olduğunu düşünün. Son anlarında bir dua da siz edin. Belki gülümser.. 

Onur Yuruk​
#Karanfil
onuryuruk.blogspot.com.tr

Sevgiperestlik

Sevdiklerin için acı çekmen gerekir bazen...
Tam olarak sevgi budur, çünkü bu fedakarlıktır.
Usta bir Sevgiperest asla ve asla ağlamaz insanların önünde, sürekli yalnız olduğu zamanlarda sessiz ve soğuk köşelerde ağlar. Güldüğünü, gülümsediğini, mutlu olduğunu zanneder tüm insanlar; sürekli gülümser çünkü. Halbuki bilemezler en çok acıyı çekenin o olduğunu. Sevgiperest'tir, ustadır o...
Maddi acılar vardır elbet sahibiz hepimiz bunlara, yalnız manevi acıların telafisi güçtür ve bu acılara sahip olanların sayısı oldukça azdır. Ruhta eksik olan hiç bir şey yeniden yapılandırılamayacak kadar zordur ancak dualar bunun önüne geçebilir belki bu dünyada belki öbür dünyada...

Bu yüzden ne olursa olsun gülümse!
İçi içine yanan, ölmeden önce cehennemin sıcaklığını tattıran bir kalbi kim bilebilirdi ki zaten? Kendi bilirdi Rabbi bilirdi başkası değil..

-Karanfil
onuryuruk.blogspot.com.tr

#AğlamaKaranfil
#YolUzunYürümeyeDevam
#CanYanarElbet
#YalnızDeğilsinAllahVar
#AllahYeter
#Değerlisin
#NeOlursaOlsunGülümse
#Karanfil