Korkardım dağlardan,

Bırak ormanlara varalım,

Gökyüzüyle beraber

Çiçek toplayalım.

Sonra yuvarlanalım,

Öylece otların arasından,

Irmaklara varalım.

Bir kayaya sığınmış,

Kabuğu kayasından sert,

Fakat kalbi sudan aziz,

Bir derede ağ olalım,

Uzun uzadıya bağ olalım,

Balık tutalım.

Ve kırmızıya ayrışırken bulutlar,

Deniz olalım.

Ver elini,

Kuzey benim güney senin,

Rüzgar olalım.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Öyle andım.

Öyle bahşetti sözlerim.

Öyle doldu gözlerim.

Ve de en kırmızısından,

Gül doldu yüreğim.

Öyle buldum.

Öyle nakşetti sözlerin.

Öyle baktı gözlerin.

Ve de en kırmızısından,

Gül koktu ellerin.

Öyle oldum.

Öyle esti rüzgarın,

Öyle dalgalandı saçların.

Ve de en mavisinden,

Deniz oldu bakışların.

Bulut oldu ay oldu,

Bakışlarına dalışlarım.

En çok ben yakıştım rüzgarına,

En çok ben meftun oldum saçlarına,

Deniz deniz bakışlarına..

Karanlık çöker çökmez,

Belirdim bakışlarına:

Ah o bakışların...

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿