İtildim, dışlandım, hakaret edildim.

"Sen!" dedi bilgelerden biri, "Onların yaptığını yapma, intikam almamak en büyük intikamdır!" Sahi öyle mi? İntikam zaten alamam, ama nasıl geçecek bu yaralar? Nasıl iyileşeceğim? Bunun bedelini kim ödeyecek? Benim ödediğim bedelin bedelini kim ödeyecek? 

Öylece kaldım ortada, tıpkı eskideki gibi: Şüphesiz aynı, eksiksiz. 

Yorgunum Allah'ım. Sevdiklerimden, hayallerimden, inandıklarımdan... Her şeyden çok yorgunum. 

Ben öyle diğerleri gibi değildim; sadece rüzgarı, bulutu istedim. Sadece gülümsemek istedim. Çocukları daha çok sevmek, daha çok çikolata yemek istedim. Daha çok resim çizmek, daha çok ekmek biçmek istedim. Daha çok ağacı istedim, daha çok toprağı, kokusunu..

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Korkardım dağlardan,

Bırak ormanlara varalım,

Gökyüzüyle beraber

Çiçek toplayalım.

Sonra yuvarlanalım,

Öylece otların arasından,

Irmaklara varalım.

Bir kayaya sığınmış,

Kabuğu kayasından sert,

Fakat kalbi sudan aziz,

Bir derede ağ olalım,

Uzun uzadıya bağ olalım,

Balık tutalım.

Ve kırmızıya ayrışırken bulutlar,

Deniz olalım.

Ver elini,

Kuzey benim güney senin,

Rüzgar olalım.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Öyle andım.

Öyle bahşetti sözlerim.

Öyle doldu gözlerim.

Ve de en kırmızısından,

Gül doldu yüreğim.

Öyle buldum.

Öyle nakşetti sözlerin.

Öyle baktı gözlerin.

Ve de en kırmızısından,

Gül koktu ellerin.

Öyle oldum.

Öyle esti rüzgarın,

Öyle dalgalandı saçların.

Ve de en mavisinden,

Deniz oldu bakışların.

Bulut oldu ay oldu,

Bakışlarına dalışlarım.

En çok ben yakıştım rüzgarına,

En çok ben meftun oldum saçlarına,

Deniz deniz bakışlarına..

Karanlık çöker çökmez,

Belirdim bakışlarına:

Ah o bakışların...

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Hiçbir şey bilmiyorum,

Lütfen öğret Allahım.

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿

Bir hayâlim,

İzin ver gerçek olayım Allah'ım.. 🧸

ＴＫ・秀樹さん｜泽睿