Oldu

Kaldırdı ellerini, beş parmağının beşi ile işaret etti göğe! Zaman büküldü; su oldu, yol oldu, ev oldu. Sonra çekti ellerini gökyüzünden; su taştı, yol bozuldu, ev yıkıldı. Tekrar kaldırdı ellerini ve yine işaret etti parmaklarıyla göğe! Ne su oldu, ne yol oldu ne de ev. Olan ona oldu, yerle bir oldu. Sonra aramaya başladı bu sırrı, bulmalıydı. Beş zaman bükümü ruh harcadı ararken: Akken kara oldu. Vardı bir tepeye nefes nefese, bağırdı yettiği kadar; sesinden oldu, sessiz oldu. Atladı aşağıya hafif bir tempo ile; ayaktan oldu, yürümekten oldu. Acı hissetti derinlerine kadar; mutluluktan oldu. Yavaşça odaklandı eline, şu beşide beşbin mağrifetli parmaklarına. İlk önce çekti bir pençe taşa; tırnaklarından oldu. Sonra yumrukladı taşı; elinden oldu. Öbür parmaklarıylada oydu gözlerini, şu beş para etmez sol elindeki parmaklarıyla. O yalnızca koştu, koşmaktan yorulmuş olmalıydı, ama olmadı! Olanlar oldu ne olduysa hep ona oldu. Koşmak için çıktığı yolda kargalara yem oldu, kimisinin ağzına et oldu kimisinin beynine zevk oldu. Yok oldu.
Daha fazlası için blog adresimi ziyaret edin:
-Onur #Karanfil
www.onuryuruk.blogspot.com.tr

...

Aşık oldum sana yokluk: Sen artırdıkça şiddetini üzerimde, ben daha çok özledim, daha çok hayal ettim varlığı.
http://www.onuryuruk.blogspot.com.tr