Kuyu

Ben kazdım bu kuyuyu ve kendi ellerimden tutup ben attım kendimi bu kuyuya. Tatmak istiyorum seni ama, nesin sen? Bilmiyorum, nedir ki özgürlük?
Çıkmak istemek ayrı bir istek, kuyuya baştan düşmenin nedeni ayrı.
Madem attım kendimi çıkmak için, neden var olan bir şeyi aldım kendi ellerimden? Evet var olan.. Gerçekten de var mıydı ki ellerimde? Yoktu. Olsaydı kendi ellerimle almazdım kendimden. Kendi ellerimden aldığım gibi kendi ellerimle alacağım.

Kuyu diyorum.. Bilmiyordum dibinin soğuk olduğunu. Özgürlüğü ararken sıcağı arama yolunda buldum kendimi. Unutturdu bana özgürlüğü soğuk.
Ellerimi attım ardından ayaklarımı kuyunun duvarlarına, topraktan duvarlarına.. Yarılamıştım yolu bakarken o ışığa, yukarıya, gözlerim öylesine büyüdü ki ben bile şaşırdım gözlerime. Fakat ihanet etti ayaklarım. Kaydım ve yere çakıldım öylece. Ayaklarım kırıldı. Yine baş başaydım soğukla kuyunun dibinde, tek fark ayaklarımdaki acısızlığın özlemi de vardı yanımda.

Çıkmazsan ölürüm, çıkarsam yine unuturum özgürlüğün lezzetini.
Ben bu kuyuyu kazdıysam ve attıysam kendimi en derinlerine, isteğim yokluktur.
Zaten değer bu şekilde olmuyor muydu ki?
Şayet, şayet diyorum olmasaydı yokluk, ne önemi kalırdı varlığın?
Onur Yürük / 海泽睿

Insan..

Allah dilediğini dilediği yere ulaştırır. Başımıza gelen belalarda güzel anlarda hepsi Allah'tandır. Çünkü O bilemediğimiz hikmetlerle bize gelir. Çoğu zaman akıl almaz şeyler verir ve düşünmemizi sağlar. Çünkü insan düşünmeden hareket ederse her zaman sapar, yolunu kaybeder. Bu yüzden O, kimilerine çaresizliği verdi ki mutlu olanlar onlara bakıp ibret alsın, şükretsin.

Dünya üzerinde problemler adına bir sorumlu arayacaksanız bu sorumlu insanların ta kendisidir. İnsan sabırsızdır. Bu yüzden çarenin hemen gelmesini bekler. Biliyorum ki insan çare gelse de eğlenceye dalıp Rabbini unutur. Çünkü insan yalnızca sıkıştığı zamanlarda dua ediyor, çünkü Allah'ında dediği gibi ''İnsan ne kadar da az şükrediyor, İnsan ne kadar da nankör!'' Böyleyiz, dostlarım. O Rab ki bizi var etti. Sırf bizi ''Var'' ettiği için bile şükretmemiz, sabah akşam onu zikretmemiz gerekir. Ama ah bu İnsan yok mu!
İnsanı da Allah bu şekilde yaratmış diyenleriniz olacak.. İnsan Cennette onca varlığın içindeyken bile gidip o ağaca yöneldi, neden? Allah'ın verdikleri onu tatmin etmeyi başaramamış mıydı? Yetmemiş miydi? O zaten orada ona her şeyi vermemiş miydi? Her şeyi vermişti. Allah insana ne verirse versin insan nankörlüğünden hiç ödün vermiyor. Ah insan ah! Sen gerçekten çok nankörsün!

Evet, Allah yarattı bizi böyle... Ama hikmete bakar mısınız ki o zaten ona melekler ''Yine mi kan dökecek bir ırk yaratacaksın'' diye sorduğunda ''Bilmediklerinizi bilirim'' diye cevap vermişti. İşte bunu bilmiyoruz. Çünkü Allah Ademe meleklerin o zamana kadar duymadığı kelimeleri öğretip hepsini okutturmuştu.

Ayrıca Allah, isteseydi Ademi oracıkta ''Yok'' kılamaz mıydı? Bunu yapmadı çünkü O zaten ''Bilmediklerimizi'' bilmiyor mu? ..
http://www.onuryuruk.blogspot.com.tr